Ang tula tungkol sa lungkot ay isang paglalakbay sa mga damdamin ng pighati at pangungulila. Sa bawat taludtod, naglalarawan ito ng mga alaala ng lungkot at pagmumuni-muni, nagbibigay-daan sa paglalambing sa mga sakit na pilit itinatago. Sa pamamagitan ng mga salita, ito’y nagbibigay-lakas sa mga nagdadalamhati, nagdudulot ng kahulugan sa bawat pagluha at pag-asa sa gitna ng kadiliman.
Halimbawa ng Tula Tungkol sa Lungkot
Yapak ng Pangungulila
Sa ilalim ng buwan, tinig ng lungkot ay humihibik,
Bawat hibla ng gabi, alaala’y dumarampiyok.
Sa puso’y bigat, bawat tibok, nagdurusa,
Sa kawalan ng kalinga, pag-ibig ay lumilipas.
Musmos na damdamin, nalunod sa pangungulila,
Sa kawalan ng kasayahan, saya’y naglalaho.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa gabi ng pag-iyak, lihim na humahagulgol.
Bawat saglit, pusong nanlalamig at nalulunod,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang naghahari.
Yapak ng pangungulila, sa puso ay humahagibis,
Sa pag-ibig na nawala, pangungulila’y nagigising.
Bawat hagod, hapdi ng pagkawalay at pagdurusa,
Sa paglisan ng pagmamahal, alaala’y humahalimuyak.
Sa pahinang puti, kwento ng pagkawalay,
Bawat tuldok, lungkot ang siyang nagwawagi.
Buod:
Ang tula ay nagpapahayag ng lungkot bilang isang damdamin na nagdudulot ng pag-iisa at pagdurusa. Ipinakikita nito kung paano ang lungkot ay maaaring maging bahagi ng buhay at kung paano ito nagdudulot ng pangungulila at pag-iyak.
Aral:
Sa pamamagitan ng pag-unawa at pagtanggap sa lungkot, maaari nating matutunan kung paano harapin ito at magpatuloy sa buhay. Kahit na ang lungkot ay mayaman at makapangyarihan, mahalaga pa rin na hanapin ang liwanag sa kabila ng dilim, at patuloy na ipaglaban ang pag-asa at kaligayahan.
Luhang Naglalaho
Sa dilim ng gabi, tinig ng luha’y humahagulgol,
Bawat hagod, pangungulila’y nagpupumiglas.
Sa puso’y bigat, bawat tibok, nagdurusa,
Sa kawalan ng liwanag, lungkot ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa pag-iisa,
Sa kawalan ng sigla, saya’y nawawala.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa dilim ng kahapon, pag-asa’y naliligaw.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng lungkot,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, lungkot ang bumabalot.
Sa bukang-liwayway, ilaw ay sumisilip,
Bagong pag-asa, sa dilim ay kumikislap.
Sa piling ng liwanag, lungkot ay unti-unting naglalaho,
Sa bawat pag-iral, pag-asa’y patuloy na sumisibol.
Buod:
Ang tula ay nagpapahayag ng lungkot bilang isang damdamin na nagdudulot ng pag-iisa at pagdurusa. Ipinakikita nito kung paano ang lungkot ay maaaring maging bahagi ng buhay.
Aral:
Sa pamamagitan ng pag-unawa at pagtanggap sa lungkot, maaari nating matutunan kung paano harapin ito at magpatuloy sa buhay. Ang lungkot ay bahagi ng buhay ng tao at mahalaga rin ito upang masuri ang sarili at mahanap ang kalakasan sa gitna ng mga pagsubok.
Luhang Naglalaho
Sa dilim ng gabi, tinig ng luha’y humahagulgol,
Bawat hagod, pangungulila’y nagpupumiglas.
Sa puso’y bigat, bawat tibok, nagdurusa,
Sa kawalan ng liwanag, lungkot ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa pag-iisa,
Sa kawalan ng sigla, saya’y nawawala.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa dilim ng kahapon, pag-asa’y naliligaw.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng lungkot,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, lungkot ang bumabalot.
Sa bukang-liwayway, ilaw ay sumisilip,
Bagong pag-asa, sa dilim ay kumikislap.
Sa piling ng liwanag, lungkot ay unti-unting naglalaho,
Sa bawat pag-iral, pag-asa’y patuloy na sumisibol.
Buod:
Ang tula ay nagpapahayag ng lungkot at pag-asa. Ipinakikita nito ang tagpong nagdudulot ng pangungulila at lungkot, ngunit sa pagdating ng panibagong umaga, mayroong bagong pag-asa at liwanag na sumisilip.
Aral:
Sa gitna ng dilim at lungkot, laging may liwanag at pag-asa. Mahalaga ang pag-unawa at pagtanggap sa mga pagsubok ng buhay, at palaging mayroong pagkakataon upang bumangon at magpatuloy sa harap ng mga hamon.
Paglisan ng Pangarap
Sa ambon ng gabi, luha’y tahimik na pumapatak,
Bawat patak, pangarap ay unti-unting lumalaho.
Sa puso’y bigat, bawat tibok, pag-asa’y naglalaho,
Sa kawalan ng sigla, pangarap ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa pag-aalinlangan,
Sa kawalan ng tiwala, pangarap ay napapawi.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa dilim ng pag-aalinlangan, pangarap ay naglalaho.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng pangamba,
Sa pag-iisa, tinig ng kawalan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, pangarap ay unti-unting naglalaho.
Sa bukang-liwayway, ilaw ay sumisilip,
Bagong pag-asa, sa dilim ay kumikislap.
Sa piling ng liwanag, pangarap ay unti-unting naglalaho,
Sa bawat pag-iral, bagong pangarap ay sumisibol.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng paglisan ng mga pangarap sa gitna ng mga hamon at pagsubok. Sa una, ipinapakita nito ang pag-aalinlangan at kawalan ng sigla ngunit sa huli, lumilitaw ang bagong pag-asa at pangarap.
Aral:
Kahit sa gitna ng kawalan at pag-aalinlangan, mahalaga ang patuloy na pag-asa at paniniwala sa sarili. Ang paglipas ng mga pangarap ay maaaring maging simula ng bagong pag-asa at oportunidad.
Paglisan ng Liwanag
Sa dambuhalang gabi, liwanag ay unti-unting naglalaho,
Bawat silakbo, dilim ay unti-unting lumalamas.
Sa puso’y pagkawala, bawat tibok, pananampalataya’y naglalaho,
Sa kawalan ng liwanag, dilim ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa kadiliman,
Sa kawalan ng pag-asa, liwanag ay napawi.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa dilim ng kahapon, liwanag ay naglalaho.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng kadiliman,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, liwanag ay unti-unting naglalaho.
Sa bukang-liwayway, liwanag ay sumisilip,
Ngunit sa gitna ng dilim, ito ay unti-unting naglalaho.
Sa piling ng liwanag, kadiliman ay unti-unting lumalamas,
Sa bawat pag-iral, liwanag ay patuloy na sumisibol.
Buod:
Ang tula ay nagpapahayag ng paglisan ng liwanag sa buhay ng isang tao. Sa simula, ipinapakita nito ang pagkawala ng liwanag at pag-iral ng dilim, ngunit sa pagdating ng bago ating araw, mayroong pag-asa na nagmumula sa liwanag.
Aral:
Kahit sa mga pinakamadilim na oras, palaging may liwanag na handang sumisilip. Mahalaga ang patuloy na pag-asa at pananampalataya sa gitna ng mga pagsubok sa buhay. Sa bawat pag-iral, mayroong pagkakataon upang muling magkaroon ng liwanag at tagumpay.
Pighati ng Pag-ibig
Sa simoy ng hangin, hapdi ng pighati’y dumadampi,
Bawat hagod, pag-ibig ay unti-unting nawawala.
Sa puso’y pagkawala, bawat tibok, pag-ibig ay naglalaho,
Sa kawalan ng kalinga, pag-ibig ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa pangungulila,
Sa kawalan ng kasayahan, pag-ibig ay naglalaho.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa gabi ng pag-iyak, pag-ibig ay humahagulgol.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng pighati,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, pag-ibig ay unti-unting naglalaho.
Sa bukang-liwayway, liwanag ay sumisilip,
Bagong pag-asa, sa dilim ay kumikislap.
Sa piling ng liwanag, pag-ibig ay unti-unting naglalaho,
Sa bawat pag-iral, bagong pag-ibig ay sumisibol.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng sakit ng pag-ibig at paglisan nito. Sa simula, ipinapakita nito ang hapdi ng pighati at pagkawala ng pag-ibig, ngunit sa pagdating ng bago ating araw, mayroong pag-asa na nagmumula sa liwanag.
Aral:
Kahit sa pinakamalungkot na mga sandali, palaging may pag-asa at liwanag na handang sumisilip. Mahalaga ang patuloy na pag-asa at pag-asa sa gitna ng mga pagsubok sa pag-ibig. Sa bawat paglisan, may pagkakataon upang muling magmahal at magkaroon ng bagong pag-asa.
Paalam, Kalayaan
Sa himpapawid ng pag-asa, tinig ng pangungulila’y dumarampi,
Bawat hagod, kalayaan ay unti-unting lumalaho.
Sa puso’y pagkawala, bawat tibok, kalayaan ay naglalaho,
Sa kawalan ng kalinga, kalayaan ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa pangungulila’t pighati,
Sa kawalan ng kasayahan, kalayaan ay naglalaho.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa gabi ng pag-iyak, kalayaan ay humahagulgol.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng pangamba,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, kalayaan ay unti-unting naglalaho.
Sa bukang-liwayway, liwanag ay sumisilip,
Bagong pag-asa, sa dilim ay kumikislap.
Sa piling ng liwanag, kalayaan ay unti-unting naglalaho,
Sa bawat pag-iral, bagong kalayaan ay sumisibol.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng proseso ng paglisan ng kalayaan. Sa simula, ipinapakita nito ang pag-iral ng kalayaan, ngunit sa paglipas ng panahon, ito ay unti-unting nawawala. Ngunit sa dulo, mayroong pag-asa na nagmumula sa liwanag.
Aral:
Kahit sa gitna ng kawalan at pag-aalinlangan, palaging may pag-asa at liwanag na handang sumisilip. Mahalaga ang patuloy na pag-asa at pananampalataya sa gitna ng mga pagsubok sa buhay. Sa bawat pag-iral, mayroong pagkakataon upang muling magkaroon ng kalayaan at tagumpay.
Pangarap na Naglalaho
Sa hagin ng panaginip, bawat pangarap ay humihinay,
Bawat hagod, pag-asa’y unti-unting nalalagas.
Sa puso’y pagkawala, bawat tibok, pangarap ay nawawala,
Sa kawalan ng liwanag, pangarap ay sumisiklab.
Musmos na damdamin, nalunod sa pag-aalinlangan,
Sa kawalan ng tiwala, pangarap ay napawi.
Bawat luha, agos ng pangungulila’t pighati,
Sa dilim ng kahapon, pangarap ay naglalaho.
Bawat saglit, pusong nag-iisa’t nababalot ng pangamba,
Sa pag-iisa, tinig ng katahimikan ang lumulupig.
Sa pagbabalik-tanaw, alaala’y humahagulgol,
Bawat tuldok, pangarap ay unti-unting naglalaho.
Sa bukang-liwayway, ilaw ay sumisilip,
Bagong pag-asa, sa dilim ay kumikislap.
Sa piling ng liwanag, pangarap ay unti-unting naglalaho,
Sa bawat pag-iral, bagong pangarap ay sumisibol.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng paglisan ng mga pangarap. Sa simula, ipinapakita nito ang bigat ng pangungulila at paglisan ng pangarap, ngunit sa pagdating ng bago ating araw, mayroong bagong pag-asa at pangarap na nabubuo.
Aral:
Kahit sa mga pinakamadilim na oras, palaging may liwanag ng pag-asa. Mahalaga ang patuloy na pag-asa at pananampalataya sa gitna ng mga pagsubok sa buhay. Sa bawat pag-iral, mayroong pagkakataon upang muling magkaroon ng mga pangarap at magtagumpay.