Ang tula tungkol sa kultura ay naglalarawan ng mga kaugalian, tradisyon, at pananaw ng isang lipunan. Ito’y nagbibigay-diin sa kahalagahan ng mga pamana at pagkakakilanlan ng isang grupo ng tao. Sa pamamagitan ng mga salita at imahinasyon, ipinapahayag ng mga makata ang yaman at kakaibang kulay ng bawat kultura, nagpapalaganap ng pag-unawa at paggalang sa pagkakaiba-iba ng mga pamayanan.
Halimbawa ng Tula Tungkol sa Kultura
Pamana ng Kultura
Sa bawat hugis ng tanawin, kulay ng kultura’y kumikislap,
Sa mga sayaw ng lipi, alab ng kahapon ay muling nagliliyab.
Sa mga pahina ng kasaysayan, kwento ng kagitingan ay dumadaloy,
Buhay na puno ng kultura, tila kahanga-hanga’t wagas.
Nagtatagpo ang mga mata, sa hiwaga ng alamat at salaysay,
Bawat tradisyon, diwa ng bayan ay naglalakbay.
Sa mga panulat ng makata, tinig ng kultura’y nagbabalik,
Paggalang sa lahi, tila pamanang di magmamaliw.
Sa pagdiriwang ng kultura, pusong handang makiisa,
Pananampalataya sa sinaunang kaugalian, wagas at tunay na may dalang aral.
Sa bawat pinta’t musika, kwento ng mga ninuno ay namumukadkad,
Kahalagahan ng kultura, tila kandilang nagbibigay-liwanag sa dilim.
Sa dulo ng landas ng kahalagahan, aral ay nabubuo,
Pamana ng kultura, nagiging gabay at pangalagaan.
Bawat yugto ng kasaysayan, aral at pagpapahalaga’y dumadaloy,
Kahit sa pagbabago ng panahon, kultura’y patuloy na yumayakap sa ating puso.
Buod:
Ang “Pamana ng Kultura” ay isang tula na naglalarawan ng kahalagahan ng kultura sa buhay ng isang lipi. Ipinapakita rito ang mga tradisyon, kasaysayan, at mga alamat na nagbibigay-buhay at kulay sa pagkakakilanlan ng isang lahi. Sa pamamagitan ng mga ito, ang kultura ay nagiging pundasyon ng pagkakaisa at pagpapahalaga sa bawat isa.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa kultura at mga tradisyon ng isang lipi. Ipinapakita nito na ang kultura ay hindi lamang bunga ng nakaraan, kundi patuloy na nagbibigay ng mga aral at gabay sa kasalukuyang panahon. Sa kabuuan, ang tula ay nagpapaalala sa atin na mahalagang pangalagaan at ipagmalaki ang ating kultura, sapagkat ito ang nagbibigay-tibay at pagkakakilanlan sa atin bilang isang bansa o lahi.
Tatak ng Lahing Pilipino
Sa mga mata ng bata, saysay ng kultura’y bumabalot,
Sa bawat galaw, alingawngaw ng nakaraan ay naririnig.
Sa mga kuwento ng lolo at lola, yaman ng karanasan ay humahabi,
Buhay na may tatak ng kultura, tila’y larawan ng kahalagahan at husay.
Nagtatagpo ang mga puso, sa ritmo ng mga awitin at sayaw,
Bawat sayaw at kanta, kwento ng bayan ay muling nabubuhay.
Sa mga seremonya at ritwal, diwa ng pagiging Pilipino ay namamayani,
Paggalang sa tradisyon, tila ginto na walang kasinghalaga.
Sa pagdiriwang ng mga pista, bayanihan at kasiyahan ay sumasalubong,
Pananampalataya sa dakilang diyos, bumabalot sa bawat pangarap.
Sa bawat pagdiriwang at pinta, kahalagahan ng identidad ay nangingibabaw,
Kultura’y tulad ng gintong biyaya, nagbibigay-buhay at kahulugan sa ating mga pangarap.
Sa dulo ng landas ng pagkakakilanlan, aral ay nabubuo,
Tatak ng lahi, nagiging gabay sa pagpapalaganap at pagpapahalaga.
Bawat yugto ng kasaysayan, diwa ng pagiging Pilipino’y sumasalamin,
Kahit saan man magpunta, kultura’y nagiging tatak ng ating pagkakakilanlan.
Buod:
Ang “Tatak ng Lahing Pilipino” ay isang tula na nagpapakita ng kahalagahan ng kultura at tradisyon sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan ng isang lahi. Ipinapakita rito ang mga pagdiriwang, ritwal, at paniniwala na nagpapatibay sa pagiging Pilipino ng bawat isa. Sa pamamagitan ng mga ito, ang kultura ay nagiging haligi ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng isang bayan.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa kultura at mga tradisyon ng isang lahi. Ipinapakita nito na ang pagmamahal at pagpapahalaga sa kultura ay hindi lamang tungkol sa pagpapalaganap ng nakaraan, kundi pati na rin sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng kasalukuyang henerasyon. Sa kabuuan, ang tula ay nagpapaalala sa atin na ang ating kultura at tradisyon ay dapat pangalagaan at ipagmalaki, sapagkat ito ang nagbibigay-tibay at pagkakakilanlan sa atin bilang isang lahing Pilipino.
Yaman ng Kultura
Sa paligid ng bayan, yaman ng kultura’y sumisilip,
Sa bawat bahay at kalye, alingawngaw ng tradisyon ay maririnig.
Sa mga sining at panitikan, diwa ng lahi’y humuhugos,
Buhay na may yaman ng kultura, tila ginto na walang kapantay.
Nagtatagpo ang mga diwa, sa ritmo ng musika at sayaw,
Bawat galaw at himig, kwento ng mga ninuno ay buhay na naglalakbay.
Sa mga salu-salo at pagdiriwang, pagmamahalan ay sumasalubong,
Paggalang sa kasaysayan, tila gintong aral na walang katulad.
Sa pagdiriwang ng mga pista, kasiyahan at pagkakaisa’y nabubuo,
Pananampalataya sa diwa ng lahi, bumabalot sa bawat pangarap.
Sa bawat larawang kinukunan, kahalagahan ng kultura ay namumutawi,
Kultura’y tulad ng gintong pamana, nagbibigay-buhay at kulay sa ating buhay.
Sa dulo ng landas ng pagkakakilanlan, aral ay nabubuo,
Yaman ng kultura, nagiging gabay sa pagpapalaganap at pagpapahalaga.
Bawat yugto ng kasaysayan, diwa ng pagiging Pilipino’y sumasalamin,
Kahit saan man magpunta, kultura’y nagiging yaman ng ating pagkakakilanlan.
Buod:
Ang “Yaman ng Kultura” ay isang tula na naglalarawan ng kahalagahan at yaman ng kultura sa buhay ng isang lipi. Ipinapakita rito ang kasaysayan, tradisyon, at mga sining na nagpapalaganap at nagpapalakas sa pagkakakilanlan ng isang bayan. Sa pamamagitan ng mga ito, ang kultura ay nagiging pundasyon ng pagkakaisa at pagpapahalaga sa bawat isa.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa kultura at mga tradisyon ng isang lipi. Ipinapakita nito na ang pagmamahal at pagpapahalaga sa kultura ay hindi lamang tungkol sa pagpapalaganap ng nakaraan, kundi pati na rin sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng kasalukuyang henerasyon. Sa kabuuan, ang tula ay nagpapaalala sa atin na mahalagang pangalagaan at ipagmalaki ang ating kultura, sapagkat ito ang nagbibigay-tibay at pagkakakilanlan sa atin bilang isang lahi.
Bukal ng Kultura
Sa bawat himig ng katutubong awitin,
Yaman ng kasaysayan ay namumutawi.
Sa mga sayaw at ritwal, diwa ng lahi’y humuhugos,
Buhay na naglalakbay sa kahapon at ngayon.
Nagtatagpo ang mga puso, sa ritmo ng mga sayaw at tugtugin,
Bawat galaw at himig, kwento ng mga ninuno ay muling nabubuhay.
Sa mga pagdiriwang at pista, pagkakaisa at kasiyahan ay nabubuo,
Paggalang sa mga tradisyon, tila ginto na walang kapantay.
Sa pagdiriwang ng mga kasaysayan, diwa ng pagiging Pilipino’y bumabalik,
Pananampalataya sa mga aral ng nakaraan, bumabalot sa bawat pangarap.
Sa bawat kuwento’t alamat, kahalagahan ng kultura ay nababalot,
Kultura’y tulad ng bukal ng kabutihan, nagbibigay-buhay at kahulugan sa ating mga pangarap.
Sa dulo ng landas ng pagkakakilanlan, aral ay nabubuo,
Bukal ng kultura, nagiging gabay sa pagpapalaganap at pagpapahalaga.
Bawat yugto ng kasaysayan, diwa ng pagiging Pilipino’y sumasalamin,
Kahit saan man magpunta, kultura’y nagiging bukal ng ating pagkakakilanlan.
Buod:
Ang “Bukal ng Kultura” ay isang tula na nagpapakita ng kahalagahan at yaman ng kultura sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan ng isang lahi. Ipinapakita rito ang mga tradisyon, ritwal, at mga alamat na nagpapalaganap at nagpapalakas sa pagkakakilanlan ng isang bayan. Sa pamamagitan ng mga ito, ang kultura ay nagiging pundasyon ng pagkakaisa at pagpapahalaga sa bawat isa.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa kultura at mga tradisyon ng isang lahi. Ipinapakita nito na ang pagmamahal at pagpapahalaga sa kultura ay hindi lamang tungkol sa pagpapalaganap ng nakaraan, kundi pati na rin sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng kasalukuyang henerasyon. Sa kabuuan, ang tula ay nagpapaalala sa atin na ang ating kultura at tradisyon ay dapat pangalagaan at ipagmalaki, sapagkat ito ang nagbibigay-tibay at pagkakakilanlan sa atin bilang isang lahi.
Bukal ng Kultura
Sa bawat awitin, buhay ng kultura’y sumisilip,
Mga kwento ng magulang, yaman ng kasaysayan ay dumadaloy.
Sa mga ritwal, diwa ng lahi’y humuhugos,
Buhay na may bukal ng kultura, tila buhay na naglalakbay.
Nagtatagpo ang puso, sa ritmo ng sayaw at tugtugin,
Kwento ng mga ninuno ay muling nabubuhay.
Sa pagdiriwang at pista, pagkakaisa’y nabubuo,
Paggalang sa tradisyon, tila ginto na walang kapantay.
Sa kasaysayan, diwa ng Pilipino’y bumabalik,
Pananampalataya sa aral ng nakaraan, bumabalot sa pangarap.
Sa bawat alamat, kahalagahan ng kultura’y nababalot,
Kultura’y bukal ng kabutihan, nagbibigay-buhay sa pangarap.
Sa dulo ng landas ng pagkakakilanlan, aral ay nabubuo,
Bukal ng kultura, gabay sa pagpapahalaga.
Sa kasaysayan, diwa ng Pilipino’y sumasalamin,
Kultura’y bukal ng pagkakakilanlan.
Buod:
Ang “Bukal ng Kultura” ay nagpapakita ng kahalagahan ng kultura sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan ng isang lahi. Ipinapakita nito ang mga tradisyon, ritwal, at mga alamat na nagpapalaganap at nagpapalakas sa pagkakakilanlan ng isang bayan. Sa pamamagitan ng mga ito, ang kultura ay nagiging pundasyon ng pagkakaisa at pagpapahalaga sa bawat isa.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa kultura at mga tradisyon ng isang lahi. Ipinapakita nito na ang pagmamahal at pagpapahalaga sa kultura ay hindi lamang tungkol sa pagpapalaganap ng nakaraan, kundi pati na rin sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng kasalukuyang henerasyon. Sa kabuuan, ang tula ay nagpapaalala sa atin na ang ating kultura at tradisyon ay dapat pangalagaan at ipagmalaki, sapagkat ito ang nagbibigay-tibay at pagkakakilanlan sa atin bilang isang lahi.
Simoy ng Kultura
Sa bawat himig, yaman ng kultura’y lumalabas,
Mga kwento ng lumipas, ginto ng kasaysayan.
Sa ritwal at sayaw, diwa ng lahi’y nababalot,
Buhay na may bukal ng kultura, sagisag ng pag-asa’t pagkakaisa.
Nagtatagpo ang mga puso, sa ritmo ng musika at galaw,
Kwento ng mga ninuno, buhay muli sa ating panahon.
Sa pagdiriwang at pista, bayanihan at saya’y namamayani,
Paggalang sa tradisyon, di matutumbasan ng anuman.
Sa kasaysayan, diwa ng Pilipino’y nabubuhay,
Pananampalataya sa mga aral ng nakaraan, gabay sa hinaharap.
Sa bawat alamat, kahalagahan ng kultura’y dumadaloy,
Kultura’y sagisag ng pagkakakilanlan, nagbibigay-buhay sa bawat nilalang.
Sa dulo ng landas ng pagkakakilanlan, aral ay nabubuo,
Bukal ng kultura, tanglaw sa pagpapahalaga.
Sa kasaysayan, diwa ng Pilipino’y sumasalamin,
Kultura’y bukal ng ating pagkakakilanlan.
Buod:
Ang “Bukal ng Kultura” ay naglalarawan ng kahalagahan at yaman ng kultura sa pagtuklas ng pagkakakilanlan ng isang lahi. Ipinakikita nito ang mga tradisyon, ritwal, at mga kwento na nagpapalaganap at nagpapalakas sa pagkakakilanlan ng isang bayan. Sa pamamagitan ng mga ito, ang kultura ay nagiging pundasyon ng pagkakaisa at pagpapahalaga sa bawat isa.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagpapahalaga sa kultura at mga tradisyon ng isang lahi. Ipinapakita nito na ang pagmamahal at pagpapahalaga sa kultura ay hindi lamang tungkol sa pagpapalaganap ng nakaraan, kundi pati na rin sa pagpapalakas ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng kasalukuyang henerasyon. Sa kabuuan, ang tula ay nagpapaalala sa atin na ang ating kultura at tradisyon ay dapat pangalagaan at ipagmalaki, sapagkat ito ang nagbibigay-tibay at pagkakakilanlan sa atin bilang isang lahi.