Ang Kabanata 3 ng Florante at Laura na hango sa Saknong 25 hanggang 32 ng tula, ay tungkol sa pag-alaala ni Florante sa kanyang mahal na si Laura. Hinihiling niya sa Maykapal na sana ay maalala siya ni Laura. Ito ang kanyang minamahal at ang kaniyang mga alaala ay nagbibigay sa kanya ng ligaya. Dahil sa kanyang sitwasyon, hindi niya maiwasang isipin na ang kanyang minamahal ay nasa piling na ng kanyang karibal.
Buod ng Florante at Laura Kabanata 3
Batid ni Florante ang mga panganib sa gubat. Itinatanong niya kung saan siya kakapit at saan mailalabas ang kalungkutan kung ayaw pakinggan ng Langit ang sigaw ng kanyang boses na malumbay.
Sinabi niya na kanyang makakaya kung nais ng Langit na siya ay magdusa. Ang kanyang hiling ay maalala siya ng kanyang minamahal na si Laura. Sa pagdurusa at kalungkutan na kanyang pinagdaraan, ang kanyang gusto lamang ay ang gunita ni Laura, sapagkat siya lamang ang nagbibigay ng ligaya sa dibdib.
Sa kanyang pagkakagapos sa gitna ng gubat ay maihahalintulad na siya sa isang bangkay na tinatangisan ng kanyang giliw. Ang kanyang pangungulila ay maaaring magtagal at tila walang katapusan.
Tuwing sasagi sa isipan niya ang pagluha ng kanyang minamahal sa tuwing siya ay nasasaktan o may hapis na nadarama, ang kanyang kalungkutan ay nagiging ligaya. Dahil sa kanyang sawing kapalaran, iniisip niya kung ano pa ang halaga ng pag-susuyuan nila ng kanyang minamahal, lalo na kung ang kanyang ibig ay nasa piling na ng iba.
Isa sa mga karibal niya kay Laura ay si Konde Adolfo. Habang nasa ganito siyang kalagayan, natatanaw niya sa kanyang isipan na si Laura ay nasa piling ni Konde Adolfo. Itinatanong niya kay kamatayan kung nasaan ang bangis nito upang hindi na niya maramdaman ang mga paghihirap na ito.
Mga Aral na Matutunan sa Kabanata 3
Narito ang mga aral na matututunan sa kabanatang ito ng Florante at Laura. Ang mga aral na ito ay nagpapahiwatig ng pagmamahal, sakripisyo, pagsisisi, at pagkakaroon pag-asa sa pagharap sa mga pagsubok.
| Mga Aral | Paglalarawan |
| Mahalaga ang pagkakaroon ng pananampalataya | Ipinapakita ni Florante ang kanyang panghihina at ang pag-asa na maaaring makuha mula sa langit. Ang pagsusumamo at sigaw sa langit ay nagpapahayag ng kanyang pangangailangan sa tulong mula sa mas mataas na kapangyarihan. |
| Pagmamahal na Hindi nagtatangi sa kabatiran | Ipinalabas ni Florante ang kanyang pagmamahal kay Laura kahit na siya ay nadaramang nag-iisa, malungkot, at nagdurusa. Ang tunay na pagmamahal ay nagmumula sa kalooban, at ito ay hindi nag-iiba batay sa sitwasyon o kondisyon. |
| Ang pag-alaala sa mga magagandang panahon ay nagdudulot ng ligaya | Ang pag-alaala sa masasayang pagkakataon at mga masasayang alaala na may minamahal ay nagbibigay ng liwanag at kahulugan sa kanyang buhay. Ito’y nagiging isang pinagmumulan ng ligaya at tagumpay, kahit sa gitna ng kanyang mga paghihirap. |
| Huwag mawalan ng pag-asa at pananampalataya | Nakikita ang pangungulila at pagsisisi sa mga maling desisyon at karanasan sa pag-ibig. Gayunpaman, ang pag-asa at pananampalataya sa hinaharap ay maaaring magsilbing liwanag sa kabila ng pagkakaroon ng pighati. |
| Mahalaga ang pagpapakita ng emosyon upang gumaan ang pakiramdam | Ang pagluha, pagtangis, at pag-iyak ay bahagi ng proseso ng paglilinis at pagsagot sa matindi at masalimuot na damdamin. |
Mga Tauhan
Narito ang mga tauhan na nabanggit sa Kabanata 3 (Saknong 25 – 32) ng Florante at Laura. Ang damdamin at karanasan ng mga tauhang ito ay nagbigay ng kulay sa tula.
| Mga Tauhan | Paglalarawan |
| Florante | Si Florante ang pangunahing tauhan sa kwentong ito. Siya ang lalaking nakagapos sa isang puno sa gitna ng gubat. Ang tanging hiling niya ay maalala siya ng kanyang minamahal na si Laura. Ang mga alaala ni Laura ang nagiging lakas at ligaya niya sa gitna ng pagsubok na kanyang kinakaharap. |
| Laura | Siya ang giliw o minamahal ni Florante. Ang gusto ni Florante ay maalala siya ni Laura. |
| Konde Adolfo | Si Konde Adolfo ang karibal ni Florante kay Laura. Naiisip ni Florante na nasa piling na ni Konde Adolfo ang kanyang minamahal na si Laura. |
Talasalitaan
Marami tayong mababasang malalalim o matatalinhagang salita sa bawat kabanata at saknong ng Florante at Laura. Mahalagang matutunan ang kahulugan ng mga salitang ito upang mas mapalawak pa ang ating kaalaman sa Wikang Tagalog.
| Mga Salita | Kahulugan |
| Mangangapit | Lumapit o mananalangin |
| Tinangis-tangis | Sobrang pag-iyak o pagluluksa |
| Dinigin | Pakinggan o pansinin |
| Malumbay | Malungkot o mapanglaw |
| Magdusa | Maghirap o masaktan |
| Mababata | Pinaikli o pinaaga |
| Isagi | Ibigay o itabi |
| Dusa’t Hinagpis | Matinding paghihirap at lungkot |
| Gunam-gunam | Matamis na alaala o iniingatan |
| Dakila | Mataas o pinakamahusay |
| Hirap at Dalita | Matinding kahirapan at pagdurusa |
| Guni-gunihin | Balikan o alalahanin |
| Malamig na Bangkay | Patay na katawan na malamig na nasa libingan |
| Sula | Luha |
| Suyuan | Pagmamahal o pagnanasa |
| Hapis | Malalim na lungkot o pagdadalamhati |
| Madlang Sakit | Matinding sakit o pagdurusa |
| Sawing Kapalaran | Kapalarang masama o malupit |
| Kandungan | Sa piling o sa tabi ng isang taong iyong minamahal |
| Natatanaw | Makita o mabatid |
| Bangis | Kasamaan o kalupitan |