Ito ay isang koleksyon ng mga likha na naglalarawan, nagbibigay-buhay, at naglalahad ng sining at kabayanihan ng karagatan. Sa bawat tula, lumilitaw ang kamangha-manghang tanawin ng karagatan, kaharian ng mga alon at buhay na sumasayaw sa mga kahanginan. Ang mga salita’y parang alon, bumabalot sa mambabasa tulad ng alon sa baybayin. Ibinabalik ng mga tula ang kahalagahan ng dagat sa kultura, pag-ibig, at paglalakbay. Sa pagbuo ng buhay at damdamin ng mga pahayag, nililinang nito ang diwa ng paghangos, kakaibang ganda, at malalim na bagay na hatid ng malawak na karagatan.
Halimbawa ng mga Tula Tungkol sa Dagat
Alon ng Pag-ibig
Alon ng pag-ibig, sa buhangin ng puso,
Sa bawat daloy, damdamin ay nilulusong.
Sa gitna ng karagatan, pag-asa’y sumisilay,
Pag-ibig sa dagat, tulad ng alon, walang hanggan.
Sa pangarap na alon, pag-ibig ay sumisibol,
Mga pangako sa hangin, tulad ng pagsasanayaw.
Sa tinig ng karagatan, pag-asa’y sumasaludo,
Pag-ibig sa dagat, lihim na bituin sa madilim na kaharian.
Sa bawat galang ng hangin, mga pangako’y dumadapo,
Sa mga tinig ng alon, mga pangarap ay dumarampi.
Sa pagsapit ng umaga, pag-asa’y pumipintig,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng walang-hanggang paglalakbay.
Sa paglipas ng mga araw, alon ay nag-aambon,
Pag-asa’y bumabalot, tulad ng lambot ng buhangin.
Sa hulog ng ulan, damdamin ay lumalago,
Pag-ibig sa dagat, tulad ng alon, pag-asa’y sumisibol.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng pag-usbong at walang hanggang lakas ng pag-ibig, tulad ng alon na bumabalik sa baybayin. Ipinapakita nito ang buhay ng damdamin sa paglipas ng oras, nagtataglay ng pangako at pag-asa, at tulad ng dagat, nagdadala ng lihim at kaharian ng mga pangarap.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay aral na ang pag-ibig ay tulad ng alon, walang hanggan at may taglay na pangako. Ipinapaalala nito na sa bawat pag-usbong at pag-ambon ng damdamin, may kaharian ng pangarap na nag-aabang sa malayong baybayin. Sa kabila ng paglipas ng panahon, ang pag-asa ay laging bumabalik, at ang pag-ibig ay may lakas na walang katapusan.
Galak ng Karagatan
Galak ng karagatan, sa hagdang-silay,
Mga alon, tila’y nag-aawitan sa laylayan.
Sa ritmo ng palakpak, puso’y sumasayaw,
Pag-ibig sa dagat, luha’y nagiging rosas.
Sa pag-igting ng hangin, damdamin ay pumipiglas,
Mga buhangin, tila’y sayaw sa pangarap.
Sa paglitaw ng buwan, pangarap ay umuusbong,
Pag-ibig sa dagat, lihim ng gabi’y bumabalot.
Sa kislap ng bituin, pag-ibig ay nagliyab,
Karagatan, kayamanan ng mga pangarap.
Sa silong ng pangarap, puso’y lumalayag,
Pag-ibig sa dagat, kakaibang galak, sagisag ng pagsinta.
Sa palad ng alon, pag-asa’y lumilitaw,
Damdamin na naglalakbay, hanggang sa kalawakan.
Sa harap ng lihim, pangarap ay bumabalot,
Pag-ibig sa dagat, tila’y awit ng malayang puso.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng galak ng karagatan, kung saan ang mga alon ay parang nag-aawitan at ang puso ay sumasayaw sa ritmo ng palakpak. Ang pag-ibig sa dagat ay lumalabas na parang luha na nagiging rosas, at ang buong kapaligiran ay nagbibigay buhay sa pangarap.
Aral:
Ang tula ay naglalaman ng aral na ang pag-ibig sa kalikasan, tulad ng karagatan, ay nagdudulot ng kasiyahan at galak. Ipinapaalala nito na ang mga bagay na likas at payak ay maaaring maging pinagmumulan ng galak at ligaya sa puso.
Liham sa Karagatan
Sa liham ng hangin, sa laylayan ng alon,
Karagatan, tagapagtago ng mga lihim.
Sa pagdating ng lihim, pusong naghihintay,
Pag-ibig sa dagat, sulyap ng pangarap na nagsisilbing gabay.
Sa tala ng gabi, lihim ay lumalabas,
Bituin ang tagapaghatid ng mga lihim.
Sa pagsapit ng umaga, lihim ay naglalaho,
Pag-ibig sa dagat, awit ng puso na walang hanggan.
Sa pag-usbong ng araw, puso ay nagliliyab,
Ilaw ng umaga, nagbibigay buhay sa lihim.
Sa paglipas ng panahon, lihim ay sumisilay,
Pag-ibig sa dagat, tila’y alon ng pag-asa.
Sa tibok ng karagatan, lihim ay umiikot,
Alon na nagdadala ng mga pangarap.
Sa kaharian ng asul, lihim ay naglalaho,
Pag-ibig sa dagat, lihim na nagiging alay.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng karagatan bilang tagapagtago ng mga lihim at paglalakbay ng mga lihim sa hangin. Ipinapakita nito ang paghihintay ng puso sa pagdating ng mga lihim at ang pag-ibig sa dagat bilang gabay ng pangarap na naglalakbay sa alon ng buhay.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-aral na ang karagatan, bilang simbolo ng lihim, ay nagdudulot ng gabay at inspirasyon sa buhay. Ipinapaalala nito ang halaga ng paghihintay, pag-asa, at pagtanggap sa mga lihim ng kapalaran. Ang pag-ibig sa dagat ay maaaring maging tanglaw sa mga naglalakbay na puso sa gitna ng kaharian ng lihim.
Dalampasigan ng Panaginip
Dalampasigan ng panaginip, tanging sa paghimlay,
Aba ng dagat, sa kanyang paglamon ay tahimik.
Sa gabi ng tahimik, bituin ang tagahatid,
Pag-ibig sa dagat, nagsasalaysay ng mga lihim.
Sa tabi ng buhangin, panaginip ay sumibol,
Halakhak ng alon, sagisag ng mga pangarap.
Sa himbing ng tulog, pangarap ay naglalakbay,
Pag-ibig sa dagat, tila’y kaharian ng kasaganaan.
Sa lihim ng dilim, pangarap ay naglalaho,
Sa paglipas ng oras, bituin ay sumisilay.
Sa pag-gising ng umaga, panaginip ay pumipiglas,
Pag-ibig sa dagat, taglay ang sigaw ng kalayaan.
Sa dalampasigan ng panaginip, puso’y umaawit,
Liham ng hangin, nagdadala ng mga pangarap.
Sa gabi ng tahimik, pangarap ay bumabalot,
Pag-ibig sa dagat, sa puso’y walang hanggang sumasaludo.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng dalampasigan na nagiging tanawin ng mga panaginip. Ipinapakita nito ang tahimik na pagmumuni-muni sa gabi at ang bituin bilang tagahatid ng lihim at pangarap sa buhay. Pag-ibig sa dagat ay nagdadala ng sariwang lihim sa puso ng may damdamin.
Aral:
Ang tula ay naglalaman ng aral na ang dalampasigan ng panaginip ay nagdudulot ng inspirasyon at lihim. Ipinapaalala nito ang halaga ng pagmumuni-muni at pagtaglay ng pangarap sa gitna ng tahimik na gabi. Ang pag-ibig ay may kakayahang magdala ng mga lihim at kaharian ng kasaganaan sa puso.
Luhang Karagatan
Luhang karagatan, alon na nagluluksa,
Sa pag-ibig na labis, pait ng pangungulila.
Sa pagbuklat ng lihim, pag-ibig ay naglalaho,
Pag-ibig sa dagat, may hagulgol na kasaysayan.
Sa kakaibang sulyap, alon ay nagdadalamhati,
Pait ng gabi, pusong kayrami’y nangungulila.
Sa pagnanasa ng hangin, lihim ay umuusbong,
Pag-ibig sa dagat, tila’y tanikala ng pangarap.
Sa bawat hampas ng alon, luha’y naglalakbay,
Damdamin na humihiyaw, lihim ay dumarampi.
Sa kaharian ng dilim, pusong nagdurusa,
Pag-ibig sa dagat, tila’y luhang walang kapantay.
Sa taglay na pag-asa, alon ay nagtatangi,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng pag-asa.
Sa pagnanasa ng bituin, pangarap ay umuusbong,
Pag-ibig sa dagat, lihim na nagbibigay-buhay.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng luha ng karagatan, alon na nagdadalamhati sa pag-ibig na labis at pangungulila. Ipinapakita nito ang pagkubli ng lihim at kasaysayan ng pag-ibig sa dagat, kung saan ang alon ay nagsisilbing tagapagdala ng emosyon at damdamin.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay-aral na ang pag-ibig, tulad ng alon ng karagatan, ay mayroong taglay na kasaysayan at pangungulila. Ipinapaalala nito ang kahalagahan ng pag-asa at lihim sa puso, at kung paano ang pag-ibig ay maaaring maging sagisag ng lakas at buhay sa gitna ng pangarap at pangungulila.
Alon ng Pagnanasa
Alon ng pagnanasa, sumasayaw sa tabi,
Sa hangin ng romansa, pag-ibig ay umiinit.
Sa pag-ikot ng oras, bituin ang tagapagbigay,
Pag-ibig sa dagat, tila’y walang kapantay.
Sa lihim ng gabing kay lambing, alon ay bumabalot,
Pusong naglalakbay, pangarap ay nagigising.
Sa sulyap ng buwan, lihim ay nag-aalab,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng wagas na damdamin.
Sa pag-usbong ng araw, pagnanasa’y lumalago,
Alon na nagdadala ng pangako ng pag-ibig.
Sa gitna ng kaharian ng karagatan, pusong umaawit,
Pag-ibig sa dagat, tila’y musika ng pag-asa.
Sa taglay na sigla ng hangin, pagnanasa’y umuusbong,
Damdamin na humihipo, tulad ng lambing ng alon.
Sa pagyakap ng langit at lupa, pag-ibig ay sumusulong,
Pag-ibig sa dagat, lihim ng kasiyahan at paglalakbay.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng pagnanasa na gumagalaw tulad ng alon, lumalabas sa hangin ng romansa, at sumasayaw sa tabi. Ipinapakita nito ang pag-usbong ng pag-ibig na may kaharian ng karagatan, bituin, at pangako ng ligaya, na tila’y nagbibigay buhay sa pusong nag-aalab sa damdamin.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay aral na ang pagnanasa, tulad ng alon, ay nagdadala ng kakaibang ganda sa buhay. Ipinapaalala nito na ang pag-ibig ay tila musika ng pag-asa, na nagbibigay liwanag sa dilim at nagdadala ng pangako ng ligaya sa puso.
Sa Piling ng Karagatan
Sa piling ng karagatan, ligaya’y umuusbong,
Ang init ng buhangin, damdamin ay naglalaho.
Sa kandungan ng alon, pag-ibig ay umaapaw,
Pag-ibig sa dagat, tila’y di kayang tumbasan.
Sa sayaw ng mga alon, puso’y nagigising,
Bawat halik ng hangin, tila’y bulong ng pangarap.
Sa lambing ng buhangin, pusong naglalakbay,
Pag-ibig sa dagat, nagbibigay ng kakaibang sigla.
Sa pangungulila ng bituin, pangarap ay pumipista,
Sa tabi ng buwan, lihim ay nagliliyab.
Sa pagyakap ng langit at lupa, pag-ibig ay nabubuo,
Pag-ibig sa dagat, tila’y lihim ng puso na sumasayaw.
Sa gitna ng karagatan, pangako’y umaalab,
Damdamin na lumalakbay, tila’y kanta ng pag-ibig.
Sa piling ng karagatan, ligaya ay umaapaw,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng wagas na damdamin.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng ligaya sa piling ng karagatan, kung saan ang init ng buhangin at lambing ng alon ay nagdudulot ng umaapaw na pag-ibig. Ipinapakita nito ang kaharian ng damdamin at pangako na tila’y di kayang tumbasan ng ibang kasiyahan.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay aral na ang pag-ibig, tulad ng sa piling ng karagatan, ay may kapangyarihan na magbigay liwanag sa buhay. Ipinapaalala nito ang halaga ng pag-asa at pangako na nagbibigay ng kahulugan at kasiyahan sa puso ng nagmamahal.
Ihip ng Hangin sa Karagatan
Ihip ng hangin, sumisilay sa mga alon,
Sa harap ng karagatan, puso’y naglalakbay.
Sa sulyap ng lihim, kaharian ay bumabalot,
Pag-ibig sa dagat, alamat na di nauubos.
Sa kislap ng buwan, lihim ay sumisilay,
Bituin na tagapagdala ng mga pangarap.
Sa galaw ng mga alon, pag-ibig ay umaawit,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng wagas na pagnanasa.
Sa paglamon ng karagatan, pag-asa’y nagigising,
Sulyap ng mga alon, lihim ay sumasayaw.
Sa palad ng buhangin, pangarap ay tumutuklas,
Pag-ibig sa dagat, buhay ng pangarap na walang hanggan.
Sa taglay na ganda ng araw, lihim ay kumikislap,
Pagusbong ng sikreto, pusong nag-aalab.
Sa gitna ng karagatan, lihim ay nagtataglay,
Pag-ibig sa dagat, tala ng pangarap na nagliliwanag.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng pag-ibig sa karagatan, kung saan ang ihip ng hangin ay nagbibigay buhay sa mga alon at nagdadala ng puso sa malayong paglalakbay. Ipinapakita nito ang kaharian ng lihim at pag-ibig na tila’y alamat na di nauubos sa karagatan.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay aral na ang pag-ibig, tulad ng sa karagatan, ay may taglay na alamat at lihim na nagbibigay saysay sa buhay. Ipinapaalala nito ang halaga ng pag-asa at pangarap, na nagdadala ng lihim at pagnanasa, at naglalagay ng mga pangarap sa pangalan ng alon.
Hinagpis sa Baybayin
Hinagpis sa baybayin, sa pagtagpo ng alon,
Karagatan, tagapagtala ng mga alaala.
Sa paglipas ng panahon, alaala’y sumasalamin,
Pag-ibig sa dagat, tula ng pusong umiibig.
Sa paghampas ng hangin, damdamin ay lumilipad,
Mga alon, tila’y nagkukwento ng mga pangako.
Sa kakaibang sigla, puso’y naglalakbay,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng pangakong walang hanggan.
Sa pangungulila ng bituin, lihim ay pumupuno,
Bawat talangang lumilipad, tila’y sumisigaw ng pangarap.
Sa sulyap ng buwan, pag-ibig ay nagliliyab,
Pag-ibig sa dagat, lihim na bumabalot sa gabi.
Sa dalampasigan ng pangarap, puso’y umaawit,
Liham ng hangin, nagdadala ng mga pangarap.
Sa paglipas ng ulap, alaala’y nakikita,
Pag-ibig sa dagat, tila’y awit ng pag-asa na walang hanggan.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng hinagpis sa baybayin, kung saan ang pagtagpo ng alon at karagatan ay nagbibigay buhay sa mga alaala. Ipinapakita nito ang paglipas ng panahon at pag-usbong ng damdamin, lalo na sa pag-ibig sa dagat, na tila tula ng pusong umiibig.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay aral na ang pag-ibig, kagaya ng sa baybayin, ay may siksik na alaala at tula na nagdadala ng kahulugan sa puso ng nagmamahal. Ipinapaalala nito ang halaga ng pangakong walang hanggan at lihim na nagdadala ng pangarap sa dalampasigan ng buhay.
Bituin sa Karagatan
Gabi ng mga bituin sa karagatan, lihim na pagnanasa,
Sa bawat kislap, pag-ibig ay nagliliyab.
Sa palad ng alon, pangarap ay sumasayaw,
Pag-ibig sa dagat, awit ng pusong naghihintay.
Sa galaw ng buhangin, lihim ay bumabalot,
Bituin na tagapagtago ng mga pangarap.
Sa haplos ng hangin, damdamin ay lumilipad,
Pag-ibig sa dagat, kaharian ng pangarap.
Sa himig ng mga bituin, pag-asa’y umuusbong,
Pusong nag-aalay, tulad ng buwan sa gabi.
Sa paglipas ng ulap, lihim ay nagbabalik,
Pag-ibig sa dagat, sagisag ng pangarap na buhay.
Sa kakaibang sigla ng gabi, lihim ay umuusbong,
Bawat bituin, tulad ng pangarap, ay sumisilay.
Sa pagnanasa ng bituin, pusong naglalakbay,
Pag-ibig sa dagat, bukas ng pangarap, walang hanggan.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng gabi ng mga bituin sa karagatan, kung saan ang mga bituin ay nagiging saksi sa lihim na pagnanasa at pag-ibig. Ipinapakita nito ang galaw ng buhay sa dalampasigan, kung saan ang hangin at alon ay nagdadala ng awit ng pusong naghihintay.
Aral:
Ang tula ay nagbibigay aral na sa likod ng gabi ng mga bituin sa karagatan ay nagtatago ang mga lihim ng pagnanasa at pag-ibig. Ipinapaalala nito ang halaga ng pag-asa at pangarap na bumabalot sa puso ng naghihintay. Ang pag-ibig, tulad ng sa dagat, ay kaharian ng pangarap na walang hanggan.