Alamat ng Pinya – Bersyon 1
Sa isang malayong nayon, may mag-inang naninirahan, sina Aling Rosa at Pinang. Si Pinang ay kilalang tamad at palaging umaasa sa kanyang ina. Isang araw, nagkasakit ng malubha si Aling Rosa. Nahirapan si Pinang sa paggawa ng mga gawaing bahay at lagi niyang tinatanong ang kanyang ina kahit sa mga simpleng bagay. Sa sobrang inis, nasambit ni Aling Rosa na sana ay magkaroon si Pinang ng maraming mata upang hindi na ito laging nagtatanong.
Kinabukasan, nawala si Pinang. Hinanap siya ng kanyang ina ngunit walang bakas ni Pinang na makita. Sa halip, may isang kakaibang halaman ang sumulpot sa kanilang bakuran. Ang halaman ay lumaki at nagbunga ng isang prutas na may maraming mata – ito ang unang pinya.
Napagtanto ni Aling Rosa na ang prutas ay kahawig ng sumpa niya kay Pinang. Puno ng pagsisisi, inalagaan niya ang halaman bilang alaala sa kanyang anak. Tinawag ng mga tao ang prutas na “Pinang,” na sa kalaunan ay naging “Pinya.”
Aral: Ang alamat ay nagpapakita na ang mga salita ay may kapangyarihan at dapat gamitin nang may pag-iingat. Dapat din tayong maging responsable sa ating mga gawain.
Alamat ng Pinya – Bersyon 2
Noong unang panahon, sa isang liblib na baryo, may isang batang babae na nagngangalang Pinang. Dahil sa kanyang katamaran at kakulangan sa pag-iisip, madalas siyang magreklamo at umasa sa iba. Isang araw, sa sobrang pagka-inis ng kanyang ina, si Aling Selya, sumpain niya si Pinang na sana ay magkaroon ito ng maraming mata upang matuto itong tumingin at mag-isip para sa sarili.
Kinagabihan, biglang naglaho si Pinang. Hinanap siya ng kanyang ina ngunit sa halip na si Pinang, isang kakaibang halaman ang natagpuan ni Aling Selya sa kanilang bakuran. Lumago ito at nagbunga ng isang prutas na may maraming mata.
Napuno ng pagsisisi si Aling Selya at inalagaan niya ang halaman bilang paumanhin sa kanyang anak. Ang bunga, na puno ng mata, ay nagpaalala sa kanya sa kanyang anak na si Pinang. Tinawag ito ng mga tao na “Pina,” na sa paglipas ng panahon ay naging “Pinya.”
Aral: Ang kwentong ito ay nagtuturo ng kahalagahan ng pagiging responsable at ang epekto ng mga salitang binitiwan natin sa iba. Dapat tayong maging maingat at mapagmahal sa ating pakikipag-usap sa iba.
Alamat ng Pinya – Bersyon 3
Introduksyon: Sa isang malayong nayon, namuhay ang mag-inang sina Aling Rosa at Pinang. Si Pinang, na lumaki sa layaw, ay hindi natuto sa mga gawaing bahay. Nang magkasakit si Aling Rosa, napilitan si Pinang na gampanan ang mga tungkulin sa bahay, na nagbunga ng di inaasahang kaganapan.
Lugar: Bahay ni Aling Rosa at Pinang
Aling Rosa: (Mahina at nanghihina) Pinang, anak, ipagluto mo ko ng lugaw, ha?
Pinang: (Nakasimangot at padabog) Oo na, Nanay. Paano ba ‘yun lutuin?
Aling Rosa: (Nagtuturo habang nahihirapan) Lagyan mo lang ng tubig ang bigas, anak. Pakuluan mo hanggang lumambot.
Pinang: (Padabog na pumunta sa kusina) Bakit kasi ako pa? (Naghahanap ng bigas) Nasaan ba ‘yung bigas?
Aling Rosa: (Nakahiga at nanghihina) Nasa loob ng sako, sa tabi ng kalan, anak.
Pinang: (Nagluluto ngunit hindi maayos) Hay naku, bakit ba kasi ako pa?
Aling Rosa: (Matapos ang ilang oras, tinatawag si Pinang) Pinang, anak, kumusta na ‘yung lugaw?
Pinang: (Balisa at nagmamadali) Ay, ‘yung lugaw!
Pinang: (Habang hinahalo ang nasunog na lugaw) Nasaan ba ang sandok? Bakit wala dito?
Aling Rosa: (Nagagalit) Hanapin mo, naririyan lamang ‘yan.
Pinang: (Pasigaw) Hindi ko nga makita, eh! Bakit kasi…
Aling Rosa: (Nagalit) Ito talagang anak ko, walang katiyaga-tiyaga. Sana’y magkaroon ka ng maraming mata para makita mo ang hinahanap mo!
Pinang: (Sumagot nang pabalang) Marami pa kayong sinasabi!
Kinabukasan…
Aling Rosa: (Gumising at hinanap si Pinang) Pinang, anak, nasaan ka?
Aling Rosa: (Nagwawalis sa bakuran, napansin ang kakaibang halaman) Ano itong halaman na ito?
Aling Rosa: (Nakita ang bungang hugis ulo na may maraming mata) Diyos ko, ito na kaya si Pinang? Ang sinabi ko kagabi…
Mga Kapitbahay: (Tinuturo ang prutas) Si Pina ‘yan, ‘yung sinabi ni Aling Rosa!
Sa Paglipas ng Panahon…
Mga Tao sa Nayon: (Tinutukoy ang prutas) ‘Yan ang Pinya, ang bunga ng sinumpang anak ni Aling Rosa.
Sa paglaho ni Pinang, ang halaman na may bungang hugis ulo at maraming mata ay naging simbolo ng kanyang pagbabago. Mula sa sumpa ng isang ina, isang bagong prutas ang lumitaw at naging bahagi ng kultura ng nayon. Ang alamat ng Pinya ay hindi lamang kwento ng pagbabago, kundi paalala rin sa kapangyarihan ng mga salita at kahalagahan ng pagiging responsable.
Aral: Ang alamat na ito ay nagpapaalala na ang mga salita, lalo na sa galit, ay may malalim na epekto. Dapat tayong maging maingat at mapagmahal sa ating pakikipag-usap, lalo na sa ating mga mahal sa buhay.
Alamat ng Pinya (Bersyon 4)
Introduksyon: Sa isang nayon malapit sa gubat, namuhay ang mag-inang sina Aling Rosa at Pinang. Si Pinang, palaging inaasikaso ng kanyang ina, ay hindi natuto ng mga gawaing bahay. Nang magkasakit si Aling Rosa, napilitan si Pinang na kumilos.
Lugar: Bahay ni Aling Rosa at Pinang, malapit sa gubat
Pagsisimula ng Kuwento: Isang umaga, habang si Aling Rosa ay nanghihina at hindi makatayo sa kama, kinausap niya si Pinang.
Aling Rosa: (Mahina at nanghihina) Pinang, anak, ipagluto mo ako ng lugaw.
Pinang: (Nakasimangot) Opo, Nanay.
Paliwanag: Dahil hindi sanay sa gawaing bahay, nagkaroon ng kahirapan si Pinang sa paghahanda ng lugaw. Balisa at walang tiyaga, padabog niyang hinanap ang mga kailangan, at hindi niya mahanap ang mga simpleng bagay tulad ng sandok.
Aling Rosa: (Nagagalit mula sa kanyang higaan) Anak, sana’y magkaroon ka ng maraming mata para makita mo ang hinahanap mo!
Pinang: (Sumagot ng pabalang at umalis) Marami pa kayong sinasabi, Nanay!
Kaganapan Kinabukasan: Kinabukasan, hindi na mahanap ni Aling Rosa ang kanyang anak. Sa kanyang paghahanap, napansin niya ang isang hindi pangkaraniwang halaman sa kanilang bakuran.
Aling Rosa: (Nakakita ng bungang hugis ulo na may maraming mata) Diyos ko, si Pinang ba ito?
Reaksyon ng mga Kapitbahay: Napansin ng mga kapitbahay ang kakaibang halaman at bunga nito. Nag-usap-usap sila at tinawag ang prutas na “Pina,” bilang paalala kay Pinang.
Konklusyon: Ang misteryosong pagbabago ni Pinang sa isang prutas na maraming mata ay naging aral sa buong nayon. Ang prutas na ito, na tinawag na “Pinya,” ay naging simbolo ng kahalagahan ng responsibilidad at ingat sa paggamit ng mga salita.
Aral: Ang alamat na ito ay nagpapaalala sa atin na ang ating mga salita, lalo na sa oras ng galit, ay may malalim na epekto at maaaring magbago ng buhay. Dapat tayong maging maingat at mapanuri sa ating mga sinasabi at kilos, lalo na sa ating mga mahal sa buhay.