Ang mga sumusunod na tula ay sadyang nilikha upang magbigay inspirasyon at magpamulat sa ating lahat sa kagandahan at kahalagahan ng ating kapaligiran. Bawat isa sa kanila ay may kanya-kanyang tema at mensahe tungkol sa kalikasan, at susundan ng buod at aral na maaring matutunan.
Halimbawa ng Tula Tungkol sa Kalikasan na may 4 na Saknong
Ang Bulong ng Hangin
Sa umaga’y dampi ng hangin, malumanay,
Puno’t dahon ay kumakaway, masigla’t buhay.
Ihip nito’y may dalang awit, himig kalikasan,
Ang bawat bugso, kuwento ng kahapon at ngayon.
Sa tanghali’y hanging habagat, malakas at mainit,
Sumasayaw ang mga dahon, sa ritmo’y nakikiindak.
Mga ibon ay umaawit, sa langit ay lumilipad,
Pagmasdan ang kanilang indak, kalayaan ang ipinapahayag.
Gabi-gabi, ang hangin ay humuhuni,
Tila musika sa tainga, mahiwaga at malambing.
Mga bituin sa langit, kislap ay walang kapantay,
Ang hangin sa gabi, may dalang pangarap at buhay.
Bawat bugso’y may hatid na mensahe,
Pakinggan natin ang bulong ng hangin, ating pahalagahan.
Ang kalikasan ay ating kaibigan, sa bawat oras at sandali,
Sa kanyang awit at indak, tayo’y natututong magmahal at magpasalamat.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan ng iba’t ibang anyo ng hangin sa magkakaibang oras ng araw, mula sa malumanay na ihip sa umaga, hanggang sa malakas na bugso sa tanghali, at ang mahiwagang huni nito sa gabi. Ipinapakita nito kung paano nagbibigay buhay at kilos ang hangin sa ating kapaligiran.
Aral:
Ang aral ng tula ay nasa pagpapahalaga at pag-unawa sa kalikasan. Ipinapaalala nito na bawat aspeto ng kalikasan, gaya ng hangin, ay may mahalagang papel sa ating buhay at dapat natin itong pahalagahan at pangalagaan.
Awit ng Ilog
Sa agos ng ilog, tahanan ng buhay,
Luntian ang paligid, tubig ay malinaw.
Isda’t halaman, sa ilog ay naglalaro,
Ang ilog ay buhay, sagisag ng pag-asa at regalo.
Mga bato sa ilog, tahimik na saksi,
Sa pagdaloy ng tubig, patuloy ang buhay.
Ang bawat agos, kwento ng pagbabago,
Sa ilalim ng araw, ilog ay kumikinang, puno ng ginhawa.
Sa gabi, ang ilog ay salamin ng buwan,
Tila pilak na tubig, nagliliwanag sa kadiliman.
Kuliglig at palaka, sa tabi’y umaawit,
Ang ilog sa gabi, himig ng katahimikan at kapayapaan.
Ang ilog ay daloy ng ating mga panaginip,
Sa bawat agos, may aral na hatid.
Ito’y pabaon sa ating paglalakbay,
Sa ilog ng buhay, tayo’y matutong magmahal at magbigay.
Buod:
Ang tula ay umiikot sa kagandahan at kahalagahan ng ilog sa ating kapaligiran. Inilalarawan nito ang buhay sa ilog mula umaga hanggang gabi, at kung paano nito sinasalamin ang iba’t ibang aspeto ng ating buhay.
Aral:
Ang aral ng tulang ito ay ang pagpapahalaga sa mga likas na yaman gaya ng ilog. Ipinapaalala rin nito ang kahalagahan ng pag-aalaga sa ating mga ilog upang mapanatili ang kanilang kagandahan at halaga sa ating buhay.
Liyab ng Araw
Araw sa umaga, liwanag ay sumisilay,
Dala’y pag-asa, sa mundo’y nagbibigay kulay.
Mga bulaklak ay nagbubukadkad, sa init niya’y sumasayaw,
Ang liwanag ng araw, gabay sa ating paglalakbay.
Sa tanghali, araw ay matindi at makapangyarihan,
Nagbibigay init, sa lupa’t mga nilalang.
Mga halaman ay lumalago, sa ilalim ng kanyang sinag,
Ang araw sa tanghali, sagisag ng lakas at tagumpay.
Sa hapon, araw ay humuhupa,
Nagpapahiwatig ng pagtatapos, sa isang araw na puno ng gawa.
Ang kulay ng langit, parang obra maestra,
Araw sa paglubog, simbolo ng kapayapaan at pag-asa.
Ang araw, sa bawat araw, ay nagsisilbing inspirasyon,
Sa siklo ng buhay, siya’y mahalagang bahagi ng kahapon, ngayon, at bukas.
Siya ang nagbibigay liwanag, init, at buhay,
Sa bawat sinag niya, tayo’y natututong magpasalamat at magsikap.
Buod:
Ang tula ay nagpapakita ng iba’t ibang yugto ng araw—mula sa pagsikat, pagtindi sa tanghali, hanggang sa paglubog nito. Binibigyang diin ang kahalagahan ng araw sa pagbibigay buhay, pag-asa, at inspirasyon sa ating araw-araw na buhay.
Aral:
Ang aral mula sa tulang ito ay ang pagpapahalaga sa natural na siklo ng buhay at ang kahalagahan ng araw bilang simbolo ng pag-asa at inspirasyon. Ipinapaalala nito na bawat yugto ng araw ay may hatid na aral at inspirasyon na dapat nating pahalagahan.
Ang Halik ng Ulan
Sa bawat patak ng ulan sa lupa,
Nag-aalab ang buhay, naglalakbay sa tuwa.
Ang mga puno’t halaman, nagsasayawan,
Sa himig ng ulan, mundo’y nagbabanyuhay.
Sa ilog na umaagos, malinis at malinaw,
Isda’t ibon, masiglang naglalaro’t nag-aawitan.
Ang amihan sa umaga, malamyos sa pakiramdam,
Bawat nilalang, sa biyaya ng ulan ay nagpapasalamat.
Pag-ulan sa kabundukan, misteryoso’t makapangyarihan,
Sa bawat patak, kwento ng buhay ay nadidiligan.
Ang ulan, pag-asa ng magsasaka sa kanyang bukirin,
Sa bawat patak, pag-asa at pangarap ay sinisilayan.
Ang ulan, tila musika sa kalikasan,
Nagbibigay-buhay, nagpapalago’t nagpapagaling.
Sa bawat patak, isang bagong simula ang natatanaw,
Kalikasan at tao, sa ulan ay magkaugnay.
Buod:
Ang tula ay naglalarawan sa kagandahan at kahalagahan ng ulan sa kalikasan. Ipinapakita nito kung paano nagbibigay-buhay ang ulan sa iba’t ibang aspeto ng kalikasan, mula sa mga halaman hanggang sa mga ilog at mga nilalang na naninirahan dito.
Aral:
Ang tula ay nagpapaalala sa atin ng mahalagang papel ng ulan sa ekolohiya at kung paano ito mahalaga para sa pagpapanatili ng buhay at kagandahan ng ating kapaligiran.
Kalikasan: Ang Buhay Natin
Sa bawat dahon na luntian,
May buhay na dapat pahalagahan.
Ilog, bundok, at karagatan,
Ay yaman ng ating bayan.
Ang hangin na malinis at sariwa,
Ay hininga ng kalikasang diwa.
Mga ibon na malayang lumilipad,
Tanda ng kalayaan na dapat ingatan.
Sa lilim ng puno, tayo’y nagpapahinga,
Nagbibigay-sigla’t lakas, walang duda.
Bulaklak at halaman, sa mata’y ligaya,
Kagandahan ng mundo, tunay na biyaya.
Ngunit sa bawat pagputol ng kahoy,
Kalikasan ay unti-unting naglalaho’y.
Kailangan nating lahat ay kumilos,
Upang sagipin ang mundong kay ganda’t lubos.
Buod:
Ang tulang “Kalikasan: Ang Buhay Natin” ay naglalarawan ng kagandahan at kahalagahan ng kalikasan. Ipinapahayag nito ang yaman ng ating kapaligiran mula sa mga dahon, ilog, bundok, hangin, mga ibon, at iba pang natural na elemento. Binibigyang-diin din ng tula ang pangangailangang protektahan at pangalagaan ang kalikasan na siyang pinagmumulan ng ating buhay at kasiyahan.
Aral:
Ang aral ng tulang ito ay nagpapaalala sa atin na ang kalikasan ay isang mahalagang bahagi ng ating buhay na dapat nating pahalagahan at protektahan. Ipinapakita rin nito na ang bawat aksyon natin ay may direktang epekto sa kapaligiran, at tayo ay may responsibilidad na alagaan ito para sa kasalukuyan at hinaharap na henerasyon.
Pangarap ng Lupa
Sa bawat pag-ikot ng mundo,
May pangarap na sumisibol,
Kalikasan, ating tahanan,
Pangarap na dapat abutin ng bayan.
Mga puno’y sumasayaw sa hangin,
Parang musika sa ating pandinig.
Mga hayop sa gubat, malaya’t tahimik,
Kasama sa pangarap na di dapat ipagkait.
Sa ilalim ng araw at buwan,
Lupa’y humihiling ng pagmamahalan.
Kalinga at pag-aaruga, walang hanggan,
Pangarap ng lupa, sa atin ay yaman.
Ngunit sa bawat patak ng ulan,
Na may halong dumi’t kalungkutan,
Sa ating mga kamay, kapalaran ay nakasalalay,
Pangarap ng lupa, ating tutuparin, walang humpay.
Buod:
Ang tula na “Pangarap ng Lupa” ay naglalarawan ng mga pangarap at adhikain ng kalikasan para sa isang malusog at balanseng mundo. Ipinapakita nito ang pagkakaisa ng iba’t ibang elemento ng kalikasan tulad ng mga puno, hayop, araw, at buwan, at kung paano nila hinahangad ang pagmamahal at kalinga mula sa sangkatauhan.
Aral:
Ang tula ay nagpapahiwatig na ang kalikasan ay mayroong sariling mga pangarap at adhikain para sa kanyang kaligtasan at pag-unlad. Binibigyang-diin nito ang kahalagahan ng responsableng pag-aalaga at pagmamahal sa ating kapaligiran. Ipinapakita rin nito na ang bawat isa sa atin ay may mahalagang tungkulin sa pagtupad ng mga pangarap na ito para sa isang mas maganda at malusog na mundo.